Σκόρπια εκλογικά

Μερικά σκόρπια που μου ήρθαν την ώρα που ήμουν στο ντουζ… Τα περισσότερα δεν είναι και ιδιαίτερα πρωτότυπες σκέψεις.

Στις εκλογές αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη της οποίας η έκβαση θα δείξει αν θα γίνει ΠΑΣΟΚ (θα κυβερνήσει τα επόμενα κάμποσα χρόνια) ή ΔΗΜΑΡ (θα ξεχαστεί σύντομα). Βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για την πολιτική του επιβίωση, και αυτός είναι και ο λόγος που ξέχασε τη ρητορική για το ταξικό συμφέρον και αναπροσάρμωσε το λόγο του σε επίπεδα απολίτικης παρόλας Ποταμιού (“Ψηφίζουμε Πρωθυπουργό”, “Συμφέρον όλων μας είναι να μην υπάρχουν συμφέροντα”).

Το διακύβευμα των εκλογών αυτών είναι η διαχείριση της λιτότητας. Το βασικό ερώτημα δηλαδή έχει πάψει να είναι αν μπορούμε να την αποφύγουμε.

Η Λαϊκή Ενότητα ωφελήθηκε από την βραχεία προεκλογική περίοδο. Εκτός και αν γίνουν συνταρακτικά πράγματα τους επόμενους μήνες (που δεν είναι εντελώς απίθανο), εκτιμώ πως θα έχει την τύχη της ΔΗΜΑΡ.

Η ΝΔ πάει σε εκλογές χωρίς εκλεγμένο πρόεδρο, δηλαδή ενδεχομένως ο Πρωθυπουργός δεν θα έχει προκύψει από κάποια θεσμοθετημένη κομματική διαδικασία, αλλά από μία ad hoc “συμφωνία κυρίων”.

Ένα από τα παράπονα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν ότι “είχαν την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία”. Εκτιμώ ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, και ειδικά αν κυριαρχήσει (προφανώς δεν πιστεύω ότι θα καταφέρει να πάρει αυτοδυναμία), θα μετασχηματίσει το Κράτος έτσι ώστε να το φέρει στα μέτρα του. Φοβάμαι ότι θα ζήσουμε έντονη καταστολή κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.

Γενικά, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογώ αύριο η Αριστερή παρένθεση (αν υπήρξε ποτέ) έκλεισε. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

ΥΓ Θα αφήσω ετούτο, εδώ να μας βρίσκεται.

This is a coup… de grâce

Η κοινωνία έχει γονατίσει. Πρώτα το ένα πόδι, με τα μέτρα του πρώτου μνημονίου και μετά το άλλο με τα μέτρα του δεύτερου.

Και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να της πει: “Μη σε νοιάζει. Εγώ θα σε σηκώσω”.

Και όταν δεν τα κατάφερε άρχισαν πολλοί να φωνάζουν #ThisIsACoup. Δεν προσδιόρισαν όμως τι είδους coup είναι. Υπονοούσαν ότι είναι coup d’état, αλλά εγώ το βλέπω  ως coup de grâce. Εκτελεστής είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το όπλο που χρησιμοποιεί είναι η κυβερνητική πλειοψηφία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξηγήσεις τις fast track αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που φέρνουν τις τράπεζες σε προνομιακή θέση στις υποθέσεις πλειστηριασμών κατοικιών:

Έχουμε δεσμευτεί: Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Είναι σύνθημα σήμερα. Nόμος του κράτους από τη Δευτέρα. #syriza #ekloges2015

— a.tsipras (@atsipras) January 21, 2015

Αηδία μόνο.

Κοντός σύνδεσμος αλληλούια: http://wp.me/p1yMcy-ct

Πώς γένκεν αυτό;

Δεν ήμουν ποτέ ιδιαίτερα παραγωγικός blogger, ούτε είχα κάποιο ταλέντο στη γραφή. Για παράδειγμα στις πανελλαδικές τον χαμηλότερο βαθμό μου τον πήρα στην έκθεση, αν και η σύγκριση μάλλον δεν ευσταθεί ιδιαίτερα, αφού για να πάρεις καλό βαθμό στην έκθεση εκείνο τον καιρό, έπρεπε να παπαγαλίσεις ένα κάρο μαλακίες, οι οποίες το μόνο ουσιαστικό που σου προσέφεραν ήταν ένα αντιπαράδειγμα σκέψης. Φυσικά ποτέ κανείς δεν σου το έλεγε με αυτούς τους όρους.

Γιατί λοιπόν αποφάσισα να επιστρέψω στο blog; Καλή ερώτηση. Μία πρώτη σκέψη είναι ότι μπορεί και να μην επέστρεψα. Θα δούμε πόσο θα κρατήσει. Η ουσιαστική απάντηση πάντως δεν είναι ούτε σε εμένα εντελώς σαφής. Ξέρω σίγουρα ότι περνάω μία περίοδο που πολλά πράγματα στη ζωή μου αλλάζουν, και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα. Για παράδειγμα σκέφτομαι πολύ σοβαρά να φύγω από την Ελλάδα πάλι, αν και τον Σεπτέμβριο θα έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια από τότε που επέστρεψα. Η νομαδική ζωή που βλέπω να ανοίγεται μπροστά μου, σε μικρό βαθμό μόνο είναι δική μου επιλογή.

Στιγμιότυπα ενός ταξιδιού

Πάντα με γοήτευαν τα ταξίδια με τρένο και πλοίο. Και επειδή με πλοίο έχω ταξιδέψει αρκετά αποφάσισα να ταξιδέψω το περασμένο τριήμερο με τρένο. Ψέμματα… Ήθελα να δω τον Η. και την Κ., αγαπημένους φίλους από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ζούνε σε μία πόλη στη βόρεια Ελλάδα και επειδή πλοίο δεν πάει και το αεροπλάνο δεν το πολυσυμπαθώ, έκλεισα εισιτήρια με το τρένο.

Σταθμός Λαρίσης, 11.30 το βράδυ. Παρέες μαζεμένες κάνουν χαβαλέ. Λίγοι φαντάροι εδώ και εκεί φορτωμένοι με τα “λουκάνικα”. Θα πήξετε ψάρια. Ένα μπουκαλάκι νερό, ένα σάντουιτς στα γρήγορα, και ένα για το δρόμο. Στρίβω τσιγάρο και κάνω δύο τζούρες. Γάμα το, πάμε να ξεκινήσουμε. Θέλω να δω τους φίλους μου!

Αποβάθρα. Γεμάτη κόσμο. Τι διάολο; Πόσο δημοφιλές είναι το βραδινό τρένο για Θεσσαλονίκη; Ανακοίνωση από τα μεγάφωνα: “Άφιξη αμαξοστοιχίας τάδε για Θεσσαλονίκη. Αρίθμηση βαγονιών τάδε”. Επιβιβάζομαι. Το τρένο είναι πολύχρωμο και έξω και μέσα. Έξω όλα τα βαγόνια έχουν γκραφίτι. Μέσα, γεμάτο μετανάστες από όλες τις πιθανές χώρες, τσιγγάνους και ιθαγενείς.

Ευθύνες

Θέλω να γράψω για τα παιδιά που πέθαναν και αυτά που χαροπαλεύουν στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, αλλά οι σκέψεις μου είναι χαωτικές. Μόλις μίλησα και με τη μητέρα μου. Έκλαιγε και ήθελε να δείρει τον Άρη Πορτοσάλτε για τις χοντράδες που τον άκουσε να λέει.

Η είδηση μου έφερε στο μυαλό πολλά πράγματα. Αναμνήσεις από τη δική μου φοιτητική ζωή, που μαζευόμασταν στα σπίτια φίλων (με τους οποίους ακόμα είμαστε κοντά) γύρω από ένα καλοριφέρ λαδιού το χειμώνα. Δε μας ένοιαζε και πολύ το κρύο. Εμείς ήμασταν τυχεροί βλέπεις… Οι γονείς μας μπορούσαν να ξοδέψουν τα χρήματα για ένα καλοριφέρ λαδιού. Δεύτερη ανάμνηση-χαστούκι η δολοφονία του Ηρακλή Μαραγκάκη το 2003 στο Ηράκλειο. Με τους ίδιους φίλους κάναμε τότε ιδιαίτερα μαθήματα Ισπανικών. Με δικά μας λεφτά, καθώς είχαμε γίνει μεταπτυχιακοί, και παίρναμε υποτροφίες. Η καθηγήτριά μας Αναρχική. Τη θεωρούσα υπερβολική τότε. Μας έλεγε “αισθάνομαι προσωπικά υπεύθυνη για το θάνατο του Ηρακλή”. Κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσε πέντε χρόνια αργότερα, σε μια άλλη κρατική δολοφονία.

Ατελείωτες συζητήσεις στο twitter, και από κοντά, με αλκοόλ ή χωρίς. Προσπαθώ να απαλύνω τις τύψεις που νιώθω για τα παιδιά αυτά. Έχω και εγώ προσωπική ευθύνη για το θάνατο των παιδιών, για τις 3500 αυτοκτονίες, για το ότι άνθρωποι -εδώ και αλλού- είναι άστεγοι και απελπισμένοι. Για τον Μιχάλη, τον Ηρακλή και τον Αλέξη.  Έχω ευθύνη που ο Παναγιώτης κάνει τις χημιοθεραπείες του σε δόσεις γιατί υπάρχει έλλειψη φαρμάκων. Έχω ευθύνη για την άνοδο του ναζισμού και την κατήχηση μικρών παιδιών. Έχω ευθύνη, γιατί τόσα χρόνια τα βλέπω όλα αυτά να έρχονται και αυτό που κάνω είναι να συζητάω και να διαβάζω. Άντε και να κατεβαίνω και σε πορείες. Έχω ευθύνη. Ναι ρε… έχω, και έχεις και εσύ. Και πρέπει επιτέλους να τις αναλάβουμε.

Κοντός σύνδεσμος Αλληλούια: http://wp.me/p1yMcy-bq

Η τελευταία φορά που έκλαψα…

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε φιλοξένησα την αγαπημένη φίλη Krotkie, η οποία πήρε ένα λαστ μίνιτ αεροπλάνο και ήρθε “να δει μια όμορφη πράσινη πέτρα” όπως έλεγε και στο τελευταίο του γράμμα ο Ζορμπάς στον Καζαντζάκη. Η Krotkie έφυγε ξημερώματα Δευτέρας, και μέχρι να με πάρει ο ύπνος τελείωσα το βιβλίο “Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Ντουρούτι” του Pedro de Paz, από τις εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείου.

Έρωτας και Αναρχία

Αναδημοσιεύω από το Indymedia και γιατί το κείμενο ήταν πολύ ωραία γραμμένο, αλλά και με την ελπίδα να βοηθήσω τον ερωτοχτυπημένο σύντροφο. Η Αλληλεγγύη δεν είναι όπλο μόνο στην ταξική πάλη 🙂

Μέσοι όροι, μισθοί και παραπλάνηση

There are lies, damned lies and statistics

– Mark Twain

Ακούω τις τελευταίες μέρες για τους μισθούς των εργαζομένων στο μετρό, και ένα από τα επιχειρήματα είναι ότι ο μέσος μισθός τους είναι κοντά στα 4000 ευρώ. Η πρόταση αυτή δε σημαίνει απολύτως τίποτα και θα δούμε παρακάτω γιατί.

Disclaimer: Το post είναι λίγο σεντονάκι και έχει μαθηματικό θέμα. Προχωρήστε με δική σας ευθύνη.

Αποχαιρετισμοί και επιστροφές

Κοίτα ρε φίλε να δεις κάτι παιχνίδια που παίζει η ζωή… Πριν μερικά χρόνια οι γονείς μου με ξεπροβόδιζαν στο ίδιο κατώφλι που μόλις τους αποχαιρέτησα. Έφευγα για να πάω σε ένα επαρχιακό πανεπιστήμιο και σκεφτόμουν ότι στην Αθήνα πολύ δύσκολα θα ξαναγυρίσω.

Αλλά να που είμαι εγώ τώρα ο “νοικοκύρης” του σπιτιού που μεγάλωσα. Και το χειρότερο (ή το καλύτερο) είναι ότι παρά το ζόφο γύρω, αισθάνομαι καλά σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση. Γύρισα στην “πατρίδα”…

Κοντός σύνδεσμος αλληλούια: http://wp.me/p1yMcy-8g

Is there freedom of speech in Greece?

If it was not so scary, it would actually be hilarious. Greek Police has arrested today on Friday the administrator of a Facebook page, and charged him with the offenses of “Malevolent Blasphemy” and “Swearing of Religion” (please excuse the quick translations, I am not a lawyer).